Tweedaagse training voor psychiaters, psychologen en verpleegkundigen in de SGGZ
Crises gebruiken als motor van een veranderingsproces met de regie bij de patiënt. Waarbij behandelaren heldere kaders en voorspelbaarheid scheppen, de patiënt zich oprecht gehoord voelt en dus sneller eigen autonomie kan hernemen.
In de SGGZ hebben we veelal te maken met complexe problematiek die gepaard gaat met comorbide persoonlijkheidspathologie. Het helpt ons bij deze toenemend ernstige doelgroep, te denken in herstelmogelijkheden en in (her)winnen van eigen regie en autonomie. De attitude van de alwetende therapeut dienen we hierbij te vervangen voor een attitude die uitgaat van een ontmoeting tussen twee mensen in volledige gelijkwaardigheid met verschillende rollen en taken ten opzichte van elkaar (Delespaul et al., 2016).
Het hanteren en vasthouden van een helder psychotherapeutisch kader wordt verondersteld een van de voorspellers voor een succesvolle behandeling te zijn (De Jonghe et al., 2014; Hutsebaut & Kaasenbrood, 2015). Patiënten die geen succesvolle behandeling hebben gehad, rapporteren onduidelijke kaders en het ontbreken van een helder begin en einde (Crawford et al, 2016; Parry et al., 2016).
Door aan het begin van de behandeling het einde in zicht te brengen, gebruikt de behandelaar de tijd en het kuurmodel als therapeutische factor. De impliciete boodschap is dat er in ieder geval een persoon in de ruimte is die gelooft in de goede afloop van de behandeling. Geloof in de herstelmogelijkheden van iedere patiënt, ongeacht de problematiek, is hierbij zeer belangrijk. Dit is nu juist zo moeilijk bij mensen met onderliggende ontwikkelingsproblemen waardoor er een constante druk ligt op de therapeutische relatie en de behandelaar in de verleiding komt van koers af te wijken.
Het bevorderen van groei, autonomie en dus van eigen verantwoordelijkheid, komt onder druk te staan door regressieve tendensen, waarbij de status quo gehandhaafd moet worden. Crises bijvoorbeeld kunnen maken dat je ervan overtuigd raakt dat het beter is om de behandeling even te stoppen, de druk van de ketel te halen en een tijdje steun en structuur te bieden. Glenn Waller (2009) noemt dit therapist drift en beschrijft dit als een van de grootste risicofactoren voor het mislukken van een behandeling waaraan de therapeut schuldig is.
Training
De training omvat twee dagen.Elke bijeenkomst omvat in het eerste deel theoretische en technische onderwijsblokken. In de andere delen wordt veel nadruk gelegd op het oefenen van de praktijk door middel van rollenspellen en videomateriaal.
Doel
Je leert in een crisissituatie een stevig therapeutisch contact tot stand te brengen, te verdiepen en vast te houden bij patiënten met veel voorkomende psychiatrische stoornissen en comorbide persoonlijkheidsproblematiek. Je leert in de relatie te blijven, naast je patiënt te gaan staan of te blijven staan op een gelijkwaardige manier. Dus niet in de valkuil te stappen van reageren of ageren, maar reflecteren op wat er gebeurt en wat deze patiënt met deze manier van communiceren aan jou duidelijk wil maken. Je leert je patiënten te spiegelen en te markeren, adequaat te steunen en optimaal te frustreren. Omdat optimale frustratie de bron van groei is (Klein, M., 1957).
Je leert kritisch kijken naar jouw manier van contact maken met je patiënten in crisissituaties en wat je daarin kunt verbeteren. Je leert over zelfbewustzijn, affectregulatie en interpersoonlijke sensitiviteit. Deze drie vaardigheden heb je nodig om breuken in het therapeutisch contact aan te voelen, bespreekbaar te maken en te kunnen herstellen. Therapeuten die dit niet goed kunnen, hebben meer drop-outs en minder goede resultaten (Eubanks-Carter et al, 2010).
Je leert dat agressie een centrale rol speelt in bijna alle psychopathologie (Kernberg, 1992) en zeker in crisissituaties. Je leert te kijken naar jouw manier van toegankelijkheid, omgaan met en verdragen van agressie als de basis van waaruit jij een optimaal gelijkwaardig contact met jouw patiënt in crisis kan maken en kan blijven mentaliseren over de betekenis van de beklemmende communicatie.
Docent
Dr. Mariëlle Hendriksen, GZ-psycholoog en psychoanalytisch (groeps)psychotherapeut. Gepromoveerd op het onderwerp: De Therapeutische Relatie bij KPSP.
Voor wie?
Psychiaters, psychologen en verpleegkundigen. Aantal 12 tot max 16 deelnemers.
Literatuur
- De Jonghe, F.E.R.E.R et al. (2014). Handboek Kortdurende Psychoanalytische Steungevende Psychotherapie. Amsterdam: Benecke.
- Crawford, M.J. et al. 2016. Patient experience of negative effects of psychosocial treatment: results of a national survey. BJP, 208: 260-265. *
- Delespaul, P. (2016). Goede GGZ! Nieuwe concepten, aangepaste taal en betere organisatie. Leusden: Diagnosis Uitgevers.
- Eubanks-Carter, C., Muran, J.C., Safran, J.D. (2014). Alliance- Focussed Training. Psychotherapy,52(2), 169-173. *
- Eubanks-Carter, C., Muran, J.C., & Safran, J.D. (2010). Alliance ruptures and resolution. In J.C. Muran & J.P. Barber (Eds.), The therapeutic alliance: An evidence-based guide to practice New York, NY: Guilford Press.
- Hutsebaut, J., & Kaasenbrood, A. (2015). Geïntegreerde Richtlijnbehandeling persoonlijkheidsstoornissen I. Achtergrond, rationale en implementatie. PsyXpert/nummer 1.
- Kernberg, O.F.: Aggression in Personality Disorders and Perversions, uitg. Yale University Press 1992.
- Klein, M.: Envy and gratitude (1957), uit: The Writings of Melanie Klein, Volume III: Envy and Gratitude and other works (1946-1963) pag. 176-235; uitg: Karnac Books, London.
- Parry, G.D. et al., (2016). Iatronegic harm from psychological therapies – time to move on. BJP, 208: 210-212. *
- Waller, G. (2009). Evidence-based treatment and therapist drift.Behavior Research and Therapy, 47(2).,119-127. *
In company
Wij kunnen deze training voor uw organisatie op maat aanbieden. Wij geven de training desgewenst op uw locatie tegen gereduceerd tarief.